Demon Sword:The Return Of Undeads-1.BÖLÜM(GÜNECLLENDİ)

Alnına düşen bir su damlasıyla uyandı derin uykusundan.
Etraf karanlıktı, yere düşen damlalarının sesini duyabiliyordu. Acıyan kollarındaki son güçle doğruldu. Hiçbirşey göremiyordu.
Sadece Karanlık vardı.
Karanlık...

Yavaşça ayağa kalktı. Hiçbirşey göremiyordu. Yürümeye başladı. Başka ne yapabilirdiki. Karanlıkta yürüdü.
Sadece Karanlık vardı.
Karanlık...

Yürürken ayakları, yerdeki suya çarparak sesler çıkartıyordu. "Şap, şap, şap".
Yürüdü, yürüdü...
Nereye gittiğini, kim olduğunu, neden burada olduğunu bilmiyordu. Karanlığın derinlerinden gelen bir hırıltıyla durdu. Artık sadece karanlık yoktu.



Gözler vardı.
Kırmızı Gözler...
Daha sonra üzerine çullanan, Kırmızı Gözler...

Havada hatları dahada belirgin olan yaratık, ağazını açmış, mızrak gibi dişlerini sergileyerek havada süzülüyordu.
Ama "O" havada olduğunu göremiyordu.
Çünkü sadece Karanlık vardı.
Karanlık...

Yaratığın dişleri, omzunu ısırmasına az kalmıştı ki...
Isırmak. Birden aklında, bu yaratıkla ilgili kareler belirdi.
Bir saniye sonra, yaratığın kafası omuzlarının üstünden uçarken, vücudunun geri kalanı göğüsüne çarptı.
Karanlığı aydınlatan bir kılıç tutuyordu elinde, her tarafa dağılan kanları gözler önüne seren.
Ama artık daha çok şey belirgindi.

Daha Fazla Kırmızı Göz...



İki hafta...

O rüyayı görmesinin üzerinden iki hafta geçmişti.
Bu iki hafta içinde hayat onun için oldukça değişmişti.
Onbeş yaşındaki Raidon, daha iki hafta öncesine kadar sıradan bir insandı. Şimdi her gece kabuslar görüyor,
etrafında değişik canlılar beliriyordu. Kasları göze batan bir şekilde gelişmişti.

Düşüncelerinden sıyrılıp durdu. Asuka'nın evinin önündeydi. Asuka, Raidon'un sınıfından bir kızdı. Son zamanlarda
Asuka'yla biraz yakınlaşmışlardı. Bugün okula beraber gideceklerdi. Elini kapının ziline doğru götürdü. Bir an elini siyah saçlarında gezdirdi.
Başta zili çalmaya korkuyordu ama cesaretini toplayıp zile bastı. Aynı andı kapı açıldı ve Asuka "Rai-kun" diye
haykırarak dışarı fırladı.

Yaklaşık on dakika sonra Kobe sokaklarında oyalana oyalana okula yürüyorlardı. Asuka kendi kendine -Raidon'un dinlediğini sanarak- konuşuyordu.

Raidon, koluna yapışmış sürekli konuşan kıza baktı ve kafasını salladı. Kol saatine bakıp "Geç kaldık" dedi ve adımlarını hızlandırdı. Kestirmeden
gidip zaman kazanmayı planlıyordu. Dar ve tenha bir sokağa girdiler. Oldukça kirli bir sokaktı. Raidon burada kötü birşeyler seziyordu ama sokağı yarılamışlardı.

Hızlı adımlarla koşmaya başladığında -Asuka'yıda sürüklüyordu- etrafta bazı şeyler görmeye başlamıştı. Zaman zaman karanlıklaşığ belirginleşiyor,
zaman zaman buğulanıyorlardı. Dişlerini sıkan Raidon'un alnından ter damlaları düşüyordu. Neredeyse sokağın sonuna gelmişlerdi ki birden
sağ taraflarındaki binanın duvarı boydan boya kopup önlerine yıkıldı. Yolları koca kütle ile kapanmıştı ve çarpma sesinden kimse rahatsız görünmüyordu.
Bir süre ne yapacaklarını bilemeden beklediler. Raidon hızlıca önlerini tıkayan kaya parçalaranının tepesine çıkmaya başladı.
Tam taş yığınının üstüne varmıştı ki, kendine bakan bir yaratığın -sadece bir kısmını görebiliyordu- olduğunu farketti.
Refleksif olarak ellerini bıraktı ve yaklaşık dört metreden aşağı düştü. Raidon aşağı düşerken, zaten korkudan gözleri dolmuş olan Asuka
çığlığı bastı. Asuka'nın, Raidon'a doğru koşmaya başlaması ile birlikte, tepedeki yaratıklardan biri, güçlü kaslarını gerdi ve havaya sıçradı.
Birkaç metre yükseldikten sonra dalışa geçti. Raidon gözlerini tam açamamıştı ama bir şeyler görüyordu. Birden gözleri fal taşı gibi açıldı.
Kendisine doğru gelen yaratığın hatları şimdi dahada belirgin olmuştu. Her tarafı ağrıyordu. Tek yapabileceği şey olarak elini yüzüne siper etti.

1.Bölümün Sonu